jak by nie patrzeć

Myśli ciągle dziwne, poplątane...czasami sprzeczne z wczorajszymi ...

To dlatego, że nadal nie pogodziłam się z kilkoma elementami rzeczywistości.

Często wracam myślami do AB... Pasował do tamtej rzeczywistości...

Byliśmy dramatycznymi postaciami w naszej story...

jak tych „dwoje ludzieńków”, co kochali się w sobie...

A mój małżon, nawet bukiet imieninowy przyniósł...

Ale obrzydliwy... nie lubię takich kwiatów.

AB dzwonił... nie odebrałam... bałam się usłyszeć jego głos...

i jak by nie patrzeć... d... zawsze z tyłu....

smutno.