w pojedynkę, cisza

Strony

Czytając notkę na jednym z blogów

Odnalazłam jakby cząstkę siebie sprzed kilku lat.

Tak… kiedyś wszystkie byłyśmy inne

Inne niż teraz.

Z wiekiem coś tracimy… a coś innego zyskujemy…

Nie zawsze los jest łaskawy

by utrzymać bilans plusów i minusów.

Ale za to zawsze mamy tyle wspomnień…

A dziś… dziś mam poczucie straconego dnia.

On u siebie w pokoju

Ja u siebie.

U mnie telewizor na jedynce,

U niego na dwójce.

O czym myśli?... pewnie wspomina, podobnie jak ja…

I jakoś smutno, że nie da się razem powspominać.

innam

22 listopada 2007 o 11:22

A ja wierzę, ze się da. Od kiedy byłam świadkiem pewnego cudu, wierzę, że sytuacja siedzenia przy jednym telewizorze będzie możliwa :))

magicsunny

19 listopada 2007 o 23:25

zdaje mi sie, ze "poczucie straconego dnia" ma sie wtedy, gdy tesknimy za czyms, lub wlasnie rozpatrujmy przeszlosc... wtedy przychodza "porownania" i dochodzimy do wniosku, ze "wczoraj" bylo bardziej wartosciowe. a zyskujemy cos kazdego dnia, nawet tego "pustego". A los... los laskawy nigdy nie jest - pokusze sie o skrajnosc - bo nawet jak daje, to potem i tak to sobie odbierze ;]. I jeszcze tak jakos... nigdy nie jest tak, zeby nie bylo wyjscia... zawsze moga "wrocic wspolne wspomnienia". I tego zycze... :).

wu_żet

19 listopada 2007 o 08:54

a dlaczego rozpatrywać zyski i straty, a nie na przyklad..... zmiany? zawsze progres. jesli nie emocjonalny i intelektualny, to przede wszytskim czasowy. czas biegnie. nie szkoda go?

----
jestem tu pierwszy raz. komentuję w ciemno, ale notka tez nie taka znowu konkretnie o jednym.

pozdrawiam i trzymam kciuki. oby spalił się Wam jeden z telewizorów :]]

aviastra

18 listopada 2007 o 23:54

Tracimy, ale i zyskujemy. Nie umiem tak w komentarzu tego opisać...
Nie znam Twojego imienia, a nie umiem jakoś tak bezosobowo :)więc, Kochana :), nigdy nie staraj się dopasować do jakiegoś miejsca. Dopasuj je do siebie. I nie mów, że jakiś dzień jest stracony, jeśli oglądałaś to, co chciałaś. Wolność (także wybory) to największa z wartości. Niestety, doceniamy to dopiero, gdy ją tracimy.

Strony

Dodaj komentarz